De Amersfoortse Saloua (47) heeft haar eigen bedrijf in bruidsstyling. Aan haar oude dag denkt ze niet echt, ze heeft nog genoeg grote plannen voor de toekomst.

Ik ben in Amersfoort geboren en heb Marokkaanse ouders. Nederland is mijn thuisland. Maar ik ben trots op beide culturen. Ik probeer zoveel mogelijk de positiviteit van de Marokkaanse cultuur naar voren te brengen als Nederlander.

Vanuit een bijstandsuitkering heb ik mijn eigen bedrijf opgestart; Visazine. Ik doe de visagie en haarstyling voor bruiloften. Dat is ooit als passie begonnen en dat is nu gewoon mijn werk. Heerlijk. Ben eigen baas en die zelfstandigheid bevalt me prima. Ook omdat ik een alleenstaande moeder ben, kan ik het ook gewoon veel beter combineren.

Samen met de bruid kijk ik wat haar wensen zijn. Ik heb geleerd om te werken met verschillende diktes haar, hair-extensions, wave, permanenten en kleuren. Ik doe ook veel aan bijscholing en probeer altijd heel vernieuwend te zijn. Altijd werk ik vanuit het diepste van mijn hart.

Ik denk nog niet aan mijn oude dag. Zover ben ik nog niet. Ik wil groeien in mijn bedrijf, capaciteit en creativiteit. Er is altijd weer een next level. Ben heel ambitieus. Opdrachten uitvoeren in het buitenland lijkt me echt fantastisch. Of misschien leuke klussen op tv. Zoals een bruidsreportage voor RTL4 weet je wel. Daar zeg ik geen nee tegen.

Pensioen is goed. Mijn vader is nu tachtig, maar die heeft altijd keihard gewerkt voor Douwe Egberts en krijgt pensioen van de zaak. Als je baas een voorstel doet, dan zou ik dat zeker doen ja. Zelf heb ik ook wat pensioen opgebouwd, omdat ik hiervoor in loondienst heb gewerkt, maar met mijn bedrijf ligt het wel anders. Ben er nog niet zo mee bezig nu, maar het is eigenlijk wel goed om erover na te denken.

Ik geloof dat als je hard werkt met pure intentie, je heel ver kunt komen. Dat is mijn drijfveer. Ik zou best wat meer willen verdienen, maar ik hoef geen miljonair te worden, wat heb ik eraan?

Het leukste van later is dat je niet meer zo hard hoeft te werken, denk ik. Even rust. Dat je wat meer in je vrije tijd kan doen.

Zelfs als ik met pensioen ben, blijft het nog wel kriebelen om dit werk te doen verwacht ik. En ik denk ook dat ik dan veel mooie herinneringen heb. Zo van: “Weet je nog? Ik ben naar New York geweest met een prachtige bruid. Ze ging uiteindelijk naar Broadway. En ik mocht een andere bruid opmaken in Milaan.” Ja dat lijkt me wel mooi van later.