Sannie (57) uit Utrecht is toiletjuffrouw en wil dat de rest van haar leven blijven. Ze geniet van het leven en kijkt het liefst niet te ver vooruit.

Al 17 jaar ben ik toiletjuffrouw bij de Tivoli in Utrecht. Mét plezier. Het is voor mij een uitje en ook mijn hobby. Want ik hoor heel veel verhalen bij de toiletten. Maar ik neem ze niet mee naar huis hoor.

Mijn man is 15 jaar geleden overleden. Met hem heb ik 22 jaar geleefd. Op mijn 41ste was ik weduwe. En nu heb ik verkering met Henkie. Al 14 jaar. M’n kinderen zijn nu al bijna 29 en ik ben gelukkig. Ik ben een positief mens.

Ik hoop dat ik tot aan m’n dood toe bij de toiletten zit. Misschien nog wel met een rollator op een gegeven moment. Het werk houdt me jong. Ik vind daar ook m’n rust. Klinkt misschien gek, maar het is wel zo.

Sparen doe ik niet. Ik maak alles op. Gewoon lekker leuke dingetjes doen. Met Henk samen naar de markt bijvoorbeeld. Of gezellig samen op vakantie. Geniet van het leven, want je bent maar één keer op deze wereld. Je bent er gekomen, maar je gaat er ook weer af.

Mijn vader zei op een gegeven moment: “Mijn lichaam wist dat het doodging, maar mijn geest blijft jong”. Hij zei dat-ie nog wel een keer belletje zou willen trekken. Dat heb ik altijd onthouden. Je moet genieten van het leven. Elke dag als je wakker wordt weer denken: Hé ik ben wakker; tijd om te genieten. Ja, zo leef ik.

Je moet niet te ver vooruitkijken. Ja, af en toe op vakantie, dan heeft Henk iets moois gevonden voor 100 euro op en neer. Maar beter gewoon genieten van nu. Vroeger dacht ik ook te ver vooruit, maar dat doe ik niet meer. Je kan morgen wel dood zijn.

Pensioen is iets voor later, niet voor nu. Ik heb een pensioentje en krijg wat vakantiegeld ieder jaar. Dat pensioen kreeg ik toevallig van mijn overleden man, maar als ik het niet had gehad, was het ook prima geweest.

Heel je leven lang blijf je leren. Tot aan je dood toe. Het leven is een leerschool voor de mens. Vroeger kon ik niet rekenen, maar nu als de beste. Of ja, niet de beste, maar wel beter, haha.

Soms zeggen mensen weleens: “De oude Tivoli was veel leuker”. Dan zeg ik: “Ik was blij dat ik mee mocht en ik heb het hier ook naar mijn zin.” Je moet het leven nemen zoals het op je pad komt. Ja toch?